عنوان مقاله: موقعیت بر پایه چگونگی عملکرد آن در متون دراماتیک
نوع مقاله: مقاله علمی – پژوهشی وزارت علوم
اطلاعات مقاله: مجله تخصصی تئاتر ، تابستان ۱۳۹۰ ، شماره ۴۵ ، علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/ISC ، صفحه ۴۹ تا ۶۴
نویسندگان: شهاب الدین عادل(۱) ، زهرا میمندی پاریزی(۲)
(۱) استادیار گروه آموزشی سینما، دانشکده سینما و تئاتر، دانشگاه هنر
(۲) کارشناس ارشد ادبیات نمایش ، دانشکده هنرهای و معماری
چکیده:
پرداختن به موقعیت و تعیین موقعیت، اولین قدم در چهت پرداختن به ایده ناظر، در هر متنی است. موقعیت با ایجاد وضعیت های مختلف ، فضای کلی یا همان اتمسفر کلی اثر را می سازد و حال و هوای درونی آن را از مرحله ای به مرحله دیگر تغییر می دهد.این تغییر در جهت ایجاد موقعیت های جدید ، توسط عناصر رویداد و کنش دریافت شده و توسط زبان تجسم می یابد. با این تفاسیر می توان موقعیت را به دو صورت در متن دراماتیک بررسی کرد: ۱) موقعیت به منزله زمینه و صحنه، ۲) موقعیت به منزله موقعیت و میزان تاثیر و شرکت پذیری آن در کنش و رویداد. در حالت اول، موقعیت بیشتر بصورت عناصری در زمان و مکان در زمینه متن ظاهر می شود، و در حالت دوم، با کارکردزبانی موقعیت روبه روییم. یعنی این که موقعیت چگون ایجاد کنش می کند و زبان از چه طریقی این کنش را در سطح گفتارو کلام در جهت ایجاد موقعیت بسط می دهد.
در این مقاله، ضمن بحث درباره موقعیت و چگونگی درک و دریافت آن در متن دراماتیک، نشان خواهیم داد که موقعیت با توجه به عملکردی که در سطح زمینه ای متن دارد، چگونه می تواند در سطح گفتار و کنش نیز توسط زبان ایجاد شود و چگونه می توان آن را از این طریق در متون دراماتیک ایجاد کرد.
کلیدواژه‌ها:
موقعیت، کنش، رویداد، متن دراماتیک