آسیب شناسی جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای و ارائه راهکارهای مدیریتی

عنوان مقاله: آسیب شناسی جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای و ارائه راهکارهای مدیریتی
نوع مقاله: علمی پژوهشی
اطلاعات مقاله: رویکردهای پژوهشی نوین در مدیریت و حسابداری پاییز ۱۳۹۹ شماره ۴۰ (جلد اول) ، صفحات ۴۹ تا ۶۱

نویسندگان: حامد رهنمایی(۱) ، شهاب الدین عادل(۲)
(۱) کارشناسی ارشد مدیریت فرهنگی، گرایش مدیریت امور فرهنگی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم تحقیقات ، تهران ، ایران
(۲) دانشیار و رئیس دانشکده سینما و تئاتر ، دانشگاه هنر، تهران ، ایران

چکیده:

پژوهش حاضر با موضوع آسیب شناسی جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای و ارائه راهکارهای مدیریتی انجام شد. روش تحقیق بر حسب هدف کاربردی، از نظر نوع داده و نحوه اجرا کیفی از نوع پدیدارشناسی و از نوع مطالعه توصیفی و اکتشافی بود. جامعه آماری شامل خبرگانی بود که در زمینه فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای و جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای دارای تخصص علمی و سابقه کاری بودند که در برگیرنده داوران، دبیران و مشاوران جشنواره، هنر پیشگان و کارگردانان، مدیران مرکز سینمای ایران و شبکه های تلویزیونی بودند. نمونه مورد بررسی، شامل خبرگان حوزه هنر بودند که به صورت غیر تصادفی و هدفمند به تعداد ۷ نفر انتخاب شدند و نمونه گیری تا آنجا ادامه پیدا کرد که اشباع نظری صورت گرفت. شیوه اجرای تحقیق بدین صورت بود که پژوهشگر پس از کسب اجازه از مسئولین برگزاری جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای و با اطلاع رسانی انجام شده خبرگانی را که مایل به شرکت در مطالعه بودند، از طریق دعوت نامه هایی حاوی توضیح هدف مطالعه و درخواست جهت شرکت در پژوهش و درخواست از مشارکت کنندگان برای بیان زمانی جهت انجام مصاحبه وارد مطالعه نمود. زمان هر مصاحبه از ۴۵ الی ۹۰ دقیقه و بر حسب شرایط و حوصله مشارکت کننده متفاوت بود. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که آسیب های وارده به جشنواره بین المللی فیلم های ۱۰۰ ثانیه ای از منظر محتوایی شامل عدم آگاهی و ادراک فیلمساز، عدم نوآوری نیروی اجرایی، عدم آگاهی و ادراک نیروی اجرایی، بی انگیزگی نیروی اجرایی، تکرار محتوای فیلم، عدم انعطاف پذیری در محتوای فیلم، از منظر ساختاری شامل فرایند اشتباه در تصمیم گیری، عدم مدیریت مالی و بودجه بندی، عدم انعطاف پذیری قوانین و مقررات جشنواره، عدم جامعیت قوانین و مقررات جشنواره و از منظر زمینه ای شامل تبلیغات ناکافی در بحث اطلاع رسانی جشنواره، عدم دسترسی عموم مردم به جشنواره، انتخاب نادرست محیط در جشنواره، عدم توجه به تغییرات محیطی، مشکلات فرهنگی و اجتماعی مردم و نیز عدم ارتباطات بین المللی بود.